Dokumentaryzm jest wrodzoną cechą fotografii. Znaczy to tyle, że fotograf musi być obecny w trakcie wykonywania zdjęć jako obserwator widzianej i rejestrowanej rzeczywistości. W przypadku cyklu – czy raczej należałoby powiedzieć szerokiego zestawu fotografii – Tadeusza Żaczka, obecność fotografa jako świadka wydarzeń przybiera szczególnie ważną rolę. Ponieważ jest to rola fotografa obiektywnego, wrażliwego na prawdę i istotne przesłania, jakie może nieść fotograficzny obraz (Zbigniew Tomaszczuk).

Tadeusz Żaczek chętnie dokumentuje polskie prawosławie. Mieszkając na kresach doskonale wyczuwa przenikanie kultur i religii. Swoimi fotografiami sięga w głąb czasu opowiadając to, co zauważył, zrozumiał, odczuł. Dzięki jego pracom podróż w świat prawosławia nie będzie trudna i męcząca, a wrócimy z niej bogatsi pod każdym względem. I odtąd łatwiej będzie nam poruszać się po kulturowych stykach (ks. prot Andrzej Łoś).